Կազմակերպության արդյունավետությունն ապահովելու գլխավոր գործոններից մեկը, դրանում առաջնորդի ղեկավարման ոճն է: Ղեկավարման հմտությունների ուսումնասիրությամբ զբաղվող գիտնականների մեծ մասը առանձնացնում է հետևյալ ղեկավարման /կառավարման/ոճերը.
- Ավտորիտար /հրամայող/
- Ժողովրդավարական
- Լիբերալ /ազատական /
Ավտորիտար ոճ— Այստեղ խոսքը գնում է միանձնյա որոշումներ կայացնող, հրաման, հրահանգ , նկատողույթւոն տվող ղեկավարի մասին։Ղեկավարը պահանջում է, որ բոլոր դեպքերը զեկուցեն իրեն: Թիմի կարծիքը չի լսվում, ամեն ինչ որոշում է հենց թիմի համար, բայց միայնակ: Կառավարման գերակշռող մեթոդները պատվերներ են, պատիժ, մեկնաբանություն, նկատողություն, տարբեր առավելություններից, լրավճարներից զրկում: Վերահսկողությունը շատ խիստ է անձնակազմի հանդեպ: Գործի շահերը զգալիորեն բարձր են, քան մարդկանց շահերը, կտրուկությունն ու կոպտությունը գերակշռում են հաղորդակցման մեջ:
Ժողովրդավարական կառավարման ոճը Այն բնութագրվում է լիազորությունների բաշխմամբ, առաջատարի եւ աշխատակազմի, գլխի եւ ենթակաների միջեւ նախաձեռնությունների եւ պարտականությունների բաշխմամբ: Այստեղ բոլորն ունեն պատասխանատվության իրենց բաժինը։Ժողովրդավարական ոճի ղեկավարը միշտ լսում, պարզում, քննարկում է թիմի կարծիքը արտադրական կարեւոր խնդիրների վերաբերյալ, ընդունում է ոչ միանձնյա որոշումներ, լուծումներ: Ղեկավարը աշխատանքային թիմում խթանում է բարենպաստ հոգեբանական կլիման, պաշտպանում է ենթակաների շահերը:
Լիբերալ կառավարման ոճը բնութագրվում է թիմի ղեկավարման գործում ղեկավարի ակտիվ մասնակցության բացակայությամբ, աշխատակազմի հետ ընկերական փոխհարաբերությունների տեսքվ արտահայտված։ Այս կառավարման ոճում ղեկավարը վախենում, խուսափում է որոշումներից, որպեսզի պատասխանատվություն չկրի սխալի համար: Նման առաջնորդը «լողում է ներքեւ», սպասում կամ պահանջում է հրահանգներ վերեւից կամ ընկնում թիմի ազդեցության տակ:Նա կարող է իր ղեկավարած թիմի հետ լինել ժամանցի վայրերում՝ բար, փաբ, ակումբներ:
«Դրական» կամ «բացասական» կառավարման ոճեր չկան: Կառավարման կազմակերպությունների պրակտիկայի ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ ղեկավարության երեք ոճերից յուրաքանչյուրը գտնվում է արդյունավետ առաջատարի գործում մեկ աստիճանով: